-Yüce Allah, bu dünyayı hikmetinden yaratmıştır ama kudreti hikmetinden ziyadeddir.-
Hep olması gerekeni bekleriz. Oysa olana bakıyoruz. Bir umut bir de gerçek arasında yaşıyoruz. Başlıktaki yüklemler de biziz; özne de… Masallarımız ‘Bir varmış bir yokmuş.’ İle başlar. Dünya hayatının ta kendisidir bu tekerleme.
Dünyada yoksan öteki dünyada da hiçsin. Tarlada yoksan; harmanda da yoksun. Evde yoksan, aile de yok demektir. İşte yoksan kazanç da yok; yolda yoksan; varacağın yerde de yoksun. Sakladığın ve sakındığın için değil, yaşadığın ve yaşattığın gün varsın. Alan olmazsa, yiyen olmazsa fırıncı ne yapsın? İşçi varsa patron vardır. Yoksul varsa zengin vardır. Yoksulun varlığı ile zenginlik görünür. Öğrenci varsa, öğretmen vardır. Okuyan varsa yazan olur. Okumaktan yoksunsan yazmada zaten hiçsin. Hizmet eden varsa bey vardır. Yalnız isen beyliğin kime? İstediğin kadar bey ol. Memur varsa amir vardır. Akıldan yoksun isen ibadetten de muafsın. Hatta adli yükümlülükten bile. Bize düşen iki dünyada da var olmak. Dem bu demdir; dem bu demdir; dem bu dem.
Tasavvufta ise var olmak için yok olmak gerekir. Uzun söze ne hacet. O. Hulûsi Ateş kısaca söylemiş: (Divan-ı Hulûsî-i Dârendevî, İst. 1986.)
“Yokluğa ermek için varlıklar / Yoklukla olur her işler (s.281)
Her varlığın işi var / Yok varlığının işi
Âlemleri kuşatmış / Varlığının güneşi (s.275)
Dolup seninle taşsam / Görüp nûrunu şaşsam
Bu varlığım yok olsa / Sen olsan her varlığım (s.276)
Yâ Rabb, Sanadır her ihtiyacım, / Ben abd-i zelîl u bî-ilâcım”
İBİBİKLER ÖTER ÖTMEZ
Oldukça eski bir şarkının sözüdür; “ Mektubunda diyorsun ki gel gayrı / Sütler kaymak tutar tutmaz ordayım.” Bekir Sıtkı Erdoğan’ın ünlü ‘Kışlada Bahar’ şiiridir. İki dörtlüğü bestelenmiş ama aslında uzun bir şiirdir. Özlemi, kavuşmayı, umudu çok da güzel ifade eder. Şimdi bu şiirden mülhem birkaç dizeyi değiştirerek yazsam –dua niyetine ‘Amin’ dersiniz kuşkusuz:
Kara gözlüm efkârlanma gül gayrı / Allah izin verir vermez ordayım
Mesajında diyorsun ki “Gel gayrı” / Kovid salgın biter bitmez ordayım
Devlet, millet bu hastalık derdinde / Sabır, sebat etmez gönül yurdunda
Akşam olur, tepelerin ardında / Daha aşı olur olmaz ordayım.
FARKLI OLMAK MI FARKINDALIK MI?
“Hiçbir şeyini özel bir gün için saklama. Nefes alabildiğin ve yaşadığın her gün özeldir.” Der Bernard Shaw. Tıpkı parmak izi gibi aslında her insan özeldir. Hep de farklı olmak peşindedir. Çoğu insanın doğasında vardır ‘farklı olma’ isteği. Kendini göstermek, öne çıkmak, hep gündemde olmak. ‘Ego’lar tam da bu süreçte şişer, bencillik zirve yapar, kıskançlık alabildiğine güçlenir.
‘Farkındalık’ farklı olduğunu el âleme duyurmak içindir. Hem kişisel hem de kamusal olarak ‘farkındalık’ oluşturma çabalarına tanık oluyoruz. Medyada her türlüsüne rastlamaktayız. Tepki için, protesto için, dikkat çekmek için yapılan eylem ya da etkinlikler hep sıra dışı olmanın gereğidir. Niyet ne olursa olsun; İyi veya kötü propaganda kokusu sezerim, reklam havası alırım, öne çıkma gayreti hissederim. Sonuçta hedef de budur zaten. Derler de; farkındalık oluşturmak için yaptık, yapıyoruz. Yapın da görelim beyler. O bile kimi zaman lafta kalıyor. Sanki gösteriş. Kaldı ki, içi boş olan farkındalıklar hayal kırıklığından başka bir şey de değildir. Yapın da görelim bir kere. Farklı mısınız, farkında mı?.. Farkını yansıtmak isteyen kişi önce kendini geliştirmeli, yeni şeyler söylerken bir yandan da yeni şeyler yapmalı. Tekrar bıktırır, duraklatır, bitirir. Kuşkusuz kimse ‘Sıradan’ olmak istemez. Moda söylemlerden biri oldu gitti. Farklı olacağım, farkındalık oluşturacağım derken ‘aykırı’ ve ‘aşırı’ olup dışlanmak da var. Ne işe yapışırsan, ortasını tut. Peygamberimiz Hz. Muhammed (S.A.S.) buyurur ki: “Hayrü’l umûrü evsatuha” (HERŞEYİN EN İYİSİ ORTASIDIR.)
