Sabahın işrak vaktinde Darende´deyim. Elbistan´dan arkadaşlarım gelecekti, gelemediler, içme suyundaki virüs, salgın hastalık, etkilenen binlerce insan, hastaneler dolu, çevrede bölge hastanesi konumunda hizmet üreten Darende Hulusi Efendi Devlet Hastanesi´ne akın akın hasta geldiği söyleniyor. Komşumuzda bir büyük sıkıntı var, rabbim şifa versin.
Kendime bu günlük bir izin yazdım, dünyalık meşguliyetlerimden sıyrılıp, Somuncu Baba´yı doya doya, hazmede hazmede; gezmek, yaşamak istiyorum. Öğle ve ikindi arasındaki yoğunluk kalabalık daha başlamadı, niyetim Somuncu Baba Külliyesi´nden Çilehane´ye her yeri ziyaret etmek, gönlümdeki, kafamdaki, sırtımdaki dünyalık yüklerden kısa süreli de olsa kurtulmak gönül ikliminde yaşamak? Bu gün boş vereceğim dünyalık olan her şeye, benliğimden sıyrılmak istiyorum. Ağalıklar beylikler yok, nefsi taleplere ?Hadi Oradan? diyerek günü yaşamak istiyorum.
Sabah kahvaltısını Has Bahçe´de yapacağım. Has Bahçe itinayla bakımı yapılan saray bahçelerine verilen isimdir. Zaviye´de Somuncu Baba Külliyesi´nin karşısında? Tohma´nın kenarındaki devasa som kayaya sırtını dayamış bir cennet mekânı? Gönlümden geçen Tohma´ya nazır pergulenin altında oturmak tefekkür ederek günümü, ayımı, yılımı, geçmişimi değerlendirmek nerden geliyoruz, niye geliyoruz, nereye gidiyoruz ve ne olacağız sorularıyla hem hal olmak istiyorum.
Hamidiye Çarşısı avlusundaki mermer şadırvanda abdest tazeliyorum. Her tarafta su sesi, hiç bitmesini istemiyorum. Çocuklar gibi suyla oynaşıyorum. Yalın duygular içindeyim başkaları için yaşayıp başkaları olmaktan usanmadık, ne zaman kendimiz olup kendimizi yaşayacağız. Riya başımızdan ayağımıza kadar sarmış sarmalamış bizleri, her şeyimiz yapmacık samimi duruşumuz yok. Şadırvandan kalkmak istemiyorum, elimi ayağımı sudan çıkarmak istemiyorum, yıkandığımı hissediyorum ruhumdaki hasetlik, bencillik suyla gidiyor gibi.
Daha bir cömerttim, daha bir tevazulu, saygılı ve sabırlıyım, birilerine bir şeyler ikram etmek istiyorum, herkese selam verip; bütün insanlığı yaratandan dolayı sevdiğimi söylemek istiyorum. Gördüğüm herkes benden değerli, daha hürmetkârım, daha mutluyum, insanlığa nasihat eserinde diyor ya Osman Hulusi Efendi Hazretleri: ?Varlığından boşal kim yokluğa erişesin?? Somuncu Baba´daki manevi atmosfer bir anlık da olsa içimizdeki dünyalık yüklerinden arındırıyor bizleri. Hafiflemiş haldeyim, ağırlıklarım yok üstümde ama şunu da çok iyi biliyorum buradan ayrıldığımda yine ellerimi, kollarımı, gönlümü bağlayıp esir edecekler beni, omuzda dünyevi hırs yüküyle yine boşa geçecek zaman.
Tohma Irmağının üzerinde çok zarif yapılmış ahşap kaplamalı köprüde Tohma´yı seyretmek gerekli, Tohma´nın gelişine bakarmış Hulusi Efendi, gidene değil gelene geleceğe bakılmalı dermiş, geleceğe bakılması gerektiğini tembih edermiş, çok çalışıp ileriye bakıp önümüzü görmemizi öğütlemiş. Zaviye´de her yer yâri hatırlatmakta, gönülleri yıkamaya paklamaya vesile olmakta, burada her şey yaratanı hatırlatmakta?
Has Bahçe´deyim, güler yüzüyle, samimi, gönülden gelen bir muhabbetle, ?Hoş Geldiniz? kelamıyla karşılıyor bizi işletmeci kardeşimiz, masasında misafiri var, bir güzel iklim içinde kahvaltı yapıyorlar, biz de dâhil oluyoruz muhabbete, aslında gönül beraberliğimiz, göz aşinalığımız var ama yine de tanışıyoruz. Gönül yakınlığı başka oluyor, bilmediğin memleketlerde dahi bu yakınlığı hissettiren, bizi birbirimize çeken bir çağrı yayılır gönlümüze, bir tanıdık ses gelir derinliklerden. Sene 1984 Isparta´da askerim? Çarşı iznine çıktım, Merkez Camii´nin avlusundaki şadırvanda abdest alıyorum. Hissediyorum, biri beni izliyor, abdestim bitince yaşı kemale ermiş biri geldi yanıma, ?Oğul sen nerelisin?? diye sordu, ben de hemen, ?Darendeliyim? dedim. ?Osman Hulusi Efendi´yi tanıyor musun?? dedi, ?Evet nasıl tanımam?? dedim, gözyaşlarımı tutamadım, bir müddet konuşamadım, özlemiştim. Sonra uzun uzadıya muhabbetimiz oldu. Aslında tekrar tanışmaya gerek yoktu, zaten ezelde yazılmış bir tanışıklık vardı, derilmiştik bizler kendi safımızda. Geçmiş zaman olur ki hayali cihan değen, yaşanmış güzellikler anlatıldı, zaman hızlı geçti, sabahın başında Somuncu Baba´yı doya doya gezmek için ayırdığım bir günlük süre, Has Bahçe´nin kapısında bitti. Manasına uygun Somuncu Baba´yı gezmeye ömürler yetmezmiş.
